Yang-stijl Tai Chi Chuan

Wij beoefenen de Yang-stijl Tai Chi Chuan, die zijn naam dankt aan de familie "Yang".

Situering

De Yang-stijl van Tai Chi Chuan is ontstaan in de 19 de eeuw tegen de achtergrond van de "Laat China Herleven" beweging, in een periode dat er al treinen reden in de Chinese grote steden.

In 1644 werd de laatste Chinese dynastie (Ming) omver geworpen door buitenlandse invallers uit Manchurije. De niet-Chinese Manchu's installeerden de Qing-dynastie die zou blijven bestaan tot de Republikeinse revolutie van 1911. Tijdens de bezetting door de Manchu's werd ook de Westerse koloniale invloed alsmaar sterker. Het verzet tegen de Qing-dynastie werd in 19 de eeuw gecombineerd met verzet tegen deze Westerse macht. Vele Tai Chi Chuan meesters wilden door hun onderricht bijdragen aan de versterking van China.

Het Tai Chi Chuan-principe van de zwakke (Yin) die zich verdedigt en beschermt tegen de agressie van de sterke (Yang), heeft een brede betekenis.

Als eerste stijl van Tai Chi Chuan ontstond tegen het einde van de 18 de eeuw de Chen-stijl. Begin 1800 werkten Yang Lu-chan en Wu Yu-xiang als vrienden samen om deze nieuwe krijgskunst te leren. Yang was van eerder gewone komaf en lijfwacht bij de Keizer, reeds getraind in Kung-fu techniek. Wu Yu-xiang was een welstellend geletterde. Ze trainden samen, maar creëerden elk hun stijl: de Yang-stijl en de Wu-stijl. Hao Weizhen, een leerling uit de school van Wu Yu-xiang creëerde daarna de Hao-stijl, en Sun Lu-tang, een leerling van de Hao-stijl, maakte begin 1900 de Sun-stijl. Wu Quan-yu, een leerling uit de Yang school, creëerde de Wu-stijl (niet te verwarren met de vorige). Dit zijn dus de 5 belangrijke traditionele Tai Chi Chuan scholen:

Diversiteit binnen de Yang-stijl

Na de revolutie van 1911 stimuleerde de eerste President van China, Sun Yat-sen, de oprichting van de "Peking School voor Lichamelijke Opvoeding". Men koos voor het onderricht in Chinese disciplines (ipv Westerse) en zo werden belangrijke leraren in Tai Chi Chuan aangetrokken om er les te geven. De bedoeling was om met de beoefening van Tai Chi Chuan de bevolking sterker en meer weerbaar te maken. Om dat doel te bereiken was het nodig de bestaande reeksen toegankelijker te maken, zonder hun traditioneel karakter te verliezen.

Tijdens WOI hadden Chinese soldaten de Geallieerden in Frankrijk gesteund in hun strijd tegen Duitsland, maar bij het Verdrag van Versailles in 1919 werd China vernederd. Er ontstond toen een ware volkswoede die veel later zou eindigen in de Communistische machtsovername door Mao. De Maoïsten waren uitgesproken gekant tegen elke vorm van traditie die ze "feodaal vuilnis" noemden, en onder hun invloed werd Tai Chi Chuan omgevormd tot een soort gymnastiek. Er werden om sportieve redenen nieuwe reeksen gecreëerd, en de traditionele werden herleid tot een strikt voorgeschreven puur lichamelijke vorm.

In de beoefening van de Yang-stijl kan men dus onderscheid maken tussen een "Oude Yang-stijl" (voor 1911), een "Traditionele Yang-stijl" (1911) en een "Sportieve Yang-stijl" (na 1945).

De Yang-stijl werd bovendien niet alleen onderwezen door leden van de Yang-familie, maar ook door hun leerlingen. Die legden elk hun eigen accenten.

De filosofische invulling die men geeft kan ook sterk verschillen.

Omwille van deze drie redenen is de beoefening van de Yang-stijl Tai Chi Chuan bijzonder divers.

Onze keuze

Wij oefenen een eigen, enigszins vrije en humanistische, door Neo-Confucianisme geïnspireerde interpretatie van de traditionele Yang-vorm met 108 technieken, die na 1911 werd samengesteld door Yang Cheng-fu, de kleinzoon van Yang Lu-chan. Een refentiewerk hiervan is "The Essence and Applications of Taijiquan" door Yang Cheng-fu (1934, vertaling Louis Swaim).

Van deze 108-vorm bestaan verschillende verkortingen, waaronder onze 54-Korte Vorm, waarvan we het eerste deel oefenen als 12-vorm ("Tai Chi-12"). Beide verkortingen zijn tussenstappen binnen de opbouw naar de beheersing van de 108-vorm, alsook reeksen met een eigen waarde.